Rozdział 7: Co tam u przyszłego tatusia?

          Nagle z gabinetu wyszła także Jennifer. Spojrzała najpierw na swoją przyrodnią siostrę, ale zaraz po tym dostrzegła mężczyznę.
- Dzień Dobry. - Przywitała się. - Mogę w czymś pomóc? - Spojrzała na Castillo. - Coś nie tak?
- Nnie. - Odpowiedziała. - Poznaj Leona, mojego szefa.
- Ooo, ten słynny Leon. - Powiedziała z szerokim uśmiechem. - Miło Cię w końcu poznać. Naprawdę jest seksowny.
- Jennifer!
- No co? - Zapytała, jakby nigdy nic. - Po prostu przyznaję Ci rację.
           Szatynka spuściła głowę i położyła rękę na twarzy, zaś Verdas się zaśmiał pod nosem.
- Co tu robisz? - Zapytała po chwili, w celu zmienienia tematu. Niezbyt odpowiadał jej poprzedni, więc postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. - Wiesz... Nie co dzień widuje się swojego szefa u ginekologa.

- Przyszedłem z Fran. - Odpowiedział. - Prawdopodobnie... jest w ciąży...
          Castillo lekko spuściła głowę. Jej twarz od razu przybrała smutny wyraz. Poczuła w sobie coś jak zazdrość. To było głupie. Była zazdrosna o żonę swojego szefa. Wiedziała, że to niedorzeczne, ale przecież nie mogła z tym nic zrobić. Nie mogła kontrolować swoich uczuć, niestety nie potrafiła. Wiedziała dokładnie, że nie ma szans u Leona. On ma żonę, spodziewa się dziecka i w dodatku jest jej szefem. Owszem, przez ten bardzo krótki czas, zdążyli się zaprzyjaźnić, ale wiedziała, że musi się pogodzić z tym, że na przyjaźni się skończy. Nie mogła nic czuć do własnego szefa i musiała się z tym jak najszybciej pogodzić.
- Oł, gratulacje. - Wymusiła na swojej twarzy lekki uśmiech. - Będziesz tatą...
- Ta, będę tatą... - Westchnął cicho. - Jak się czujesz?
- Dobrze, naprawdę. - Zapewniła go. - Nie czułam się tak dobrze od dawna. Kiedy mogę wrócić do pracy?
- A czujesz się na siłach to zrobić?
- Tak! Błagam Cię, niedługo zwariuję jeśli nie wrócę do pracy.
- Więc... widzimy się jutro. - Uśmiechnął się.
- Dziękuję. - Powiedziała, po czym przytuliła się do niego.
           Nagle za jego plecami pojawiła się Francesca. Violetta w błyskawicznym tempie odsunęła się od przyjaciela, a ten spojrzał na nią pytająco. Pokazała mu ruchem głowy, żeby się odwrócił i tak ujrzał swoją żonę.
- Jjuż możemy wejść? - Zapytał, podchodząc do niej.
- Tak, chodźmy.
- Do zobaczenia jutro. - Zwrócił się do szatynki.
- Do zobaczenia.
    

* * *

- Rany, dziewczyno, o której Ty wstajesz? - Zapytała zaspanym głosem blondynka, która właśnie weszła do kuchni. 

- Wracam dzisiaj do pracy, więc nie wypada, żebym wstała o 11. - Oznajmiła, popijając kawę.

- Daj łyka. - Podeszła do niej i zabrała kubek. - Chyba będziesz musiała zapomnieć o swoim szefie.

- Wiem. - Westchnęła. - Ma żonę, spodziewa się dziecka, a poza tym nawet by na mnie nie spojrzał. Jestem zwykłą pracownicą, jak wiele innych w tej firmie. 

- Ciekawe, czy zdołałby zdradzić swoją żonę... - Upiła łyka kawy. - Jak myślisz?

- Wątpię. Leon nie należy do takich. Jeśli ją kocha, nie zrobi tego, a jeśli by jej nie kochał, nie byłby z nią.

- Dlaczego jesteś tego taka pewna? - Zapytała. - W końcu sama mi mówiłaś, że nie znasz go zbyt długo...

           Castillo westchnęła głośno. Jennifer miała rację - nie znała go na tyle długo, aby mieć stuprocentową pewność na to, że nie zdradziłby Francesci. Mogła tylko mieć takie wrażenie. Nie potrafiła tego udowodnić, więc blondynka zdecydowanie miała rację.

- To nie ma znaczenia. Nie zdradzi jej.

- A zakład, że tak?

           Przez chwilę zastanawiała się nad odpowiedzią. Wiedziała, że to nie jest zbyt właściwe, ale z drugiej strony, sama była tego ciekawa. 

           Westchnęła głośno po dłuższej chwili.

- Okej. - Podały sobie ręce. - Masz 2 tygodnie.

          Uśmiechnęła się i przytaknęła.

- Muszę lecieć. - Powiedziała. - Zobaczymy się wieczorem.

- Okej.

* * *

- Kiedy wrócisz? - Zapytał się swojego ojca po dłuższej chwili rozmowy.

- Wtedy, kiedy lekarze mi na to pozwolą. - Odpowiedziała poważnym głosem. - Póki co będziesz musiał zajmować się tą firmą. I tak wkrótce będzie Twoja, przyzwyczaisz się.

- Chyba, że się sprzeciwię. - Zauważył. - Wcale nie muszę jej prowadzić w brew swojej woli.

- Zrobisz, co zechcesz, ale oboje wiemy, że nie zostawisz jej ot tak. - Powiedział. Dobrze wiedział, że Leon nie zostawiłby firmy. - Tym bardziej teraz, gdy spodziewasz się dziecka.

            Dopił kawę, po czym wstał, pożegnał się i wyszedł z gabinetu. 

            Leon siedział przez dłuższą chwilę w miejscu, aż drzwi ponownie się otworzyły. Zobaczył w nich swoją siostrę. Jak zwykle była w dobrym humorze i nie zamierzała go sobie psuć. Taka była - zawsze wesoła i pozytywnie nastawiona. Nie zmieniała tego, no chyba, że sprawa była naprawdę poważna i smutna.

- Co tam u przyszłego tatusia? - Zapytała, udając, że cieszy się z właśnie tego powodu. Nigdy nie przepadała za Fran, ale nie chciała pokazywać tego swojemu bratu. Wiedziała, że Verdas ją kocha, a gdyby pokazała, że nie darzy jej sympatią, na pewno nie byłby z tego powodu szczęśliwy.

- Nie mów tak do mnie, okej?

- Dlaczego? - Zadała kolejne pytanie, siadając obok niego na białej kanapie. - Nie cieszysz się z tego, że będziesz miał dziecko?

- Cieszę się, tylko...

- Tylko? - Kontynuowała, gdy przerwał.

             Westchnął głośno. Zupełnie nie wiedział, co odpowiedzieć. Z jednej strony był szczęśliwy, przecież to wspaniałe uczucie, kiedy wie się, że niedługo zostanie się tatą. Za to z drugiej, myślał, że to za wcześnie. Przecież on i Francesca są młodzi, za młodzi. Ich małżeństwo nie trwa nawet dwa miesiące. Zupełnie nie miał pojęcia, co myśleć. 

- Nieważne, cieszę się.

* * *

I oto 7 :) Trochę za krótka i jak zwykle nic się nie dzieje ;/ Leonetty mało, ale w 8 zdarzy się coś, co ich do siebie zbliży xD Ponieważ 30 komentarzy było wczoraj, a 7 napisana, miałam zamiar dodać go wczoraj, ale miałam bal ;) Na samą myśl o 5 godzinach tańca bez przerwy, nogi znowu mnie bolą ;/

Im więcej komentarzy, tym szybciej zobaczycie 8 :)

Mam nadzieję, że rozdział się Wam spodobał :>

PS
Rozdział jest bez zdjęć, ponieważ kiedy chciałam go opublikować z nimi, pokazywał się jakiś komunikat i tak mniej więcej 10 godzin :/ Po aktualizacji udało mi się dodać 1 zdjęcie, więc jeśli tylko znajdę czas, dodam ich więcej xD

Nicol :*