Prolog: Ostatnia szansa

- Cóż... Jest Pani młoda i niestety niezbyt doświadczona... - Oznajmił, po raz kolejny przeglądając CV kobiety. - Ale.. - Zaczął, a szatynka od razu podniosła głowę, mając nadzieję, że jest jeszcze jakaś szansa. - Mój przyjaciel nigdy mnie nie zawiódł i wierzę, że mówiąc o Pani wszystkie te dobre rzeczy, nie przesadzał i naprawdę jest Pani świetną pracownicą. Liczę, że mi Pani to udowodni.
- Zrobię wszystko, żeby był Pan zadowolony. - Oświadczyła pewnym głosem. - Może być Pan pewien, że nie pożałuje Pan tego.
- Mam nadzieję. - Powiedział i odłożył papier. - Jest Pani przyjęta na stanowisko mojej doradczyni finansowej.
- Naprawdę dziękuję, nie zawiodę Pana. - Powtórzyła. - Od kiedy zaczynam?
- Niech będzie Pani jutro, o 9. - Odpowiedział. - Do widzenia.
- Do widzenia. - Pożegnała się i wyszła.
         Opuściła gigantyczny biurowiec i ustała na parkingu. Uśmiechnęła się szeroko. Bardzo zależało jej na tej posadzie, ponieważ miała ogromne problemy finansowe. Wiedziała, że jeśli zaprzepaści tą szansę będzie musiała się pożegnać z mieszkaniem i samochodem, które swoją drogą i tak nie są wiele warte.
        Praca w jej życiu była najważniejsza. Ze swoimi rodzicami nie ma kontaktu, a w miłość nie wierzy, więc tylko to jej zostało. Jej pracodawcy, których było niewielu, byli z niej zadowoleni. To jest jej ostatnia szansa.

* * *

LOL, nie umiem pisać prologów :/ Zawsze wychodzą za krótkie, jakieś pomieszane itp. ://

Zaskoczeni? O to chodziło ;p Dlaczego nowe opowiadanie? Po prostu nie lubię tamtego. Ok, mam pomysły, wenę itd., ale ono jest jakieś... dziwne? xD Nie wiem, po prostu go nie lubię i koniec! xD Spróbuję z tym, które mam nadzieję przypadnie Wam do gustu, a jeśli nie, to mam 4 inne pomysły, więc... ^^

Tyle, nie zanudzam Was i mam nadzieję, że nowe opowiadanie się Wam spodoba :*