Rozdział 56: Bo jesteś napalony

*Violetta*
          Obudziłam się wtulona w tors Leon. Czułam na sobie jego wzrok. Podniosłam lekko głowę i ujrzałam go.
- Witaj, księżniczko - powiedział.
- Witaj, książę - odpowiedziałam, po czym złączyłam nasze usta w delikatnym pocałunku. Kocham to uczucie, gdy czuję jego wargi na swoich. Czuję wtedy, że niczego więcej nie potrzebuję do szczęścia. - Co dzisiaj robimy? - zapytałam po oderwaniu się od niego.
- Zostańmy tu - oznajmił krótko.
- Tu? Cały dzień?
- Tak - przytaknął. - Tutaj, cały dzień, razem.
- Mmm, kusząca propozycja... - powiedziałam, a ten przybliżył się i zaczął całować moją szyję. Już myślał, że się zgodzę, ale nie ma tak łatwo. - Ale nie. - Od razu się oderwał i spojrzał na mnie zdziwiony.
- Co nie?
- No, nie zostaniemy dzisiaj cały dzień w łóżku.
- A to niby dlaczego? - pytał z pretensjami.
- Bo jest piękny dzień i chcę go wykorzystać.
- No to wykorzystajmy go tutaj.
- Nie - odparłam i wstałam z łóżka. - Co chcesz na śniadanie?
- Ciebie - odpowiedział krótko.
          Głośno westchnęłam, po czym usiadłam na nim okrakiem. Następnie przybliżyłam swoje wargi i namiętnie go pocałowałam. Po chwili się oderwałam.
- Lepiej? - zapytałam.
- O wiele.
- W takim razie to Ci wystarczy - oznajmiłam i zeszłam z niego, po czym szybko pobiegłam do kuchni. Ten od razu puścił się za mną.
          Chwilę mnie gonił, aż staliśmy po dwóch stronach blatu. Przyglądaliśmy się sobie.
- Nadal będziesz uciekać? - zapytał Leon, lekko się zbliżając.
- Tak, będę.
- A to niby czemu?
- Bo jesteś napalony.
- Wiesz co z tym zrobić? - zadał pytanie i podszedł bliżej.
- No nie wiem - droczyłam się z nim.
- W takim razie chodź, to Ci pokażę.
- Raczej mi nie pokarzesz - stwierdziłam i weszłam do łazienki.
          Tam umyłam się i ubrałam.
          Kiedy wyszłam Leona nigdzie nie było. Szukałam go w kuchni, salonie. Została mi tylko sypialnia. Weszłam do niej. Nikogo nie było.
          Gdzie on może być?, pytałam się w myślach. Rozpłynął się czy co?
          Już miałam wyjść, gdy ktoś pociągnął mnie za rękę. Tym kimś był Leon. Od razu wpił się w moje usta. Jego ręce powędrowały na moje pośladki.
- Leon, chodźmy dzisiaj na plaże.
- Na plażę? - upewnił się.
- Na plażę - potwierdziłam, a ten zrobił zrezygnowaną minę.

*Natalia*
          Dzisiaj postanowiłam szczerze porozmawiać z Maxim. O tym jego dziwnym zachowaniu. Tak nie może być. On zachowuje się jakbym była jakaś chora.
          Zeszłam na dół, a tam zastałam go w kuchni.
- Maxi, musimy porozmawiać - powiedziałam stanowczo.
- Co się stało? Źle się czujesz? - pytał zmartwiony.
- Czuję się świetnie, ale Ty chyba nie.
- A to niby czemu?
- Zachowujesz się jak nienormalny. O co Ci chodzi? Wciąż za mną chodzisz i nie mogę nic zrobić sama!
- Oj, Naty... Ja znam Twój sekret. Nie musisz udawać.
- Jaki sekret do jasnej cholery?!
- No to o bałaś mi się powiedzieć - odpowiedział.
- Skąd wiesz, że zatrzasnęłam się w męskiej łazience?!
- Męskiej łazience? - zdziwił się.
- A to nie o ten sekret chodziło? - zapytałam.
- Nie, chodziło mi o... Co Ty robiłaś w męskiej łazience?
- Chciałam zobaczyć jak wygląda, jasne? O jaki sekret Ci chodzi?
- No o Twoją ciążę.

*Violetta*
          Właśnie leżę na leżaku i się opalam. Obok siedzi Leon i wciąż marudzi. "Viola, tęsknie za Twoimi ustami", " Violuś, wracajmy już do pokoju"... Te słowa wciąż słyszę. Czy on nie może wytrzymać do wieczora?
- Violu... - zaczął, ale mu przerwałam.
- Nie, Leon! Nie wrócimy, i jak zaraz się nie uspokoisz, to poczekasz sobie do wyjazdu z Hiszpanii.
- Wcale mi o to nie chodziło.
- Leon, od dwóch godzin mówisz o tym samym.
- Chciałem Ci po prostu pokazać tą kobietę. Nie uważasz, że jest piękna? - Spojrzałam na dziewczynę.
- Nie - zaprzeczyłam, chociaż w głębi duszy wiedziałam, że jest śliczna. Następnie wróciłam do opalania się.
          Leon wstał, a następnie poszedł w stronę blondynki. Zdjęłam okulary i mu się przyglądałam. Pff, próbuje wzbudzić we mnie zazdrość. Ma pecha, bo nie dam mu tej satysfakcji.
          Wróciłam do poprzedniej czynności, a Leon przyszedł z powrotem. Trzymał w ręku jakąś karteczkę.
- Mam jej numer - pochwalił się.
- Zgadnij, kogo ja mam numer.
- Kogo? - zapytał.
- Brada - powiedziałam, pokazując mu komórkę.
          Najpierw spojrzeliśmy się na siebie, a potem na kartkę i telefon. Po chwili oboje wyrwaliśmy sobie te przedmioty. Ja podarłam kartkę, a Leon usunął Brada z kontaktów. Następnie wróciliśmy do poprzedniej czynności - odpoczywania.

* * *

Oto rozdział dla mojej kochanej Ady <3 <3 <3

Przepraszam za to, że jest taki beznadziejny :/

W następnym rozdziale Leonetta już wróci do BA.

Mieli dłużej pobyć na tej podróży, ale kompletnie nie umiem pisać o nich w Hiszpanii -,-

Zmieniłam wygląd bloga.

Zapewne Wam się on nie podoba, ale lepsze to niż nic :D

Jakby Wam coś nie pasowało to piszcie mi w komentarzach ;)

Kiedy będzie next?

Jak pod tym rozdziałem będzie 15 komków :D

Spamu nie liczę xD

Do następnego :***