Rozdział 22 Część 2: Chcesz... Od niego odejść?

*Kilka dni później*
*Violetta*
Już dzisiaj wracamy do Buenos Aires. Szkoda... Ten wyjazd był najlepszym w moim życiu. Teraz wracamy do rzeczywistości. Pora zerwać z Diego'iem.
Właśnie się pakowałam, gdy ktoś złapał mnie w talii.
- I co? Dotrzymałem słowa? - szepnął mi na ucho
- Tak, to zdecydowanie najlepszy wyjazd w moim życiu. - powiedziałam, po czym się odwróciłam i pocałowałam Leona.

*Tomas*
Po długich przekonaniach w końcu wróciłem do sypialni.
Ludmile hormony szaleją jak nigdy. Ostatnio poszła do Leona nakrzyczeć na niego. Dlaczego? Bo kiedyś, jak jeszcze byli razem za czasów Studia, zamiast pomarańczowego koktajlu kupił jej brzoskwiniowy. Spinką do włosów otworzyła drzwi od jego mieszkania i weszła mimo, że ją zatrzymywałem. Gdy już sobie przypomniała, że wyjechał zaczęła płakać.
Niby nudności są takie straszne, ale z doświadczenia mogę powiedzieć, że hormony są dużo gorsze.
- Kochanie, jadę na zakupy! - powiadomiłem żonę.
- To kup mi tabletki antykoncepcyjne!
- Przecież ty już jesteś w ciąży.
- Czy ty mi coś sugerujesz? - zapytała i rozpłakała się, po czym pobiegła do sypialni. Znowu!

*Natalia*
Dzisiaj wracamy z Maxim z naszej podróży poślubnej. Nie był to miesiąc, ale mimo to było cudownie. Maxi wykupił pobyt w hotelu w Sztokholmie. Codziennie odkrywaliśmy nowe miejsca, widoki... Poznaliśmy nawet kilka słów po szwedzku np. chleb to u nich bröd.
Wszędzie była woda lub lasy...
Maxi przeniósł mnie przez próg mieszkania. To było takie romantyczne...
Jeśli kiedyś ktoś by mi powiedział, że za kilka lat będę miała kochającego mnie męża, prawdzie przyjaciółki, dobrą pracę (...) wyśmiałabym go. Teraz wiem, że to jest czysta prawda i myślę, że jedyne czego oczekuje od życia to, to żeby tak było już zawsze.

*Violetta*
Leon właśnie odwozi mnie do domu.
- To jak? Po zerwaniu z Diego'iem przeprowadzasz się do mnie? - zaczął rozmowę
- Nie wiem. Nie chcę ci się narzucać.
- To będzie dla mnie czysta przyjemność. - oznajmił. Między nami zapanowała niezręczna cisza.
- Chcesz tego? - zapytał po chwili
- Czego? - nie rozumiałam
- Chcesz... Od niego odejść? Bo jeśli nie ja to zro... - mówił, ale mu przerwałam
- Leon, chcę tego. Kocham Cię i tylko z tobą chcę być. - powiedziałam, a on zaparkował i namiętnie mnie pocałował.

*Diego*
Właśnie czekałem na Violettę, gdy dostałem SMS-a od Lary. Otworzyłem wiadomość i zobaczyłem zdjęcie Violetty i Leona. Siedzieli w samochodzie i się całowali. Pod zdjęciem był dopisek: "Jakbyś miał jeszcze jakieś wątpliwości..." Po chwili do domu weszła Violetta.
Na zdjęciu nie było tego widać dokładnie, ale miała tą samą koszulkę co teraz.
Bez słowa podszedłem do niej i złapałem ją za ramiona.
- Jak się spało z Verdas'em, co?! - krzyczałem, ale nie otrzymałem odpowiedzi.

*Violetta*
Zamurowało mnie. Skąd on wie?
-Diego, ja... - mówiłam, ale on mnie uderzył. Szybko wybiegłam z mieszkania biorąc ze sobą tylko torebkę. Ubrałam na nos durze okulary przeciwsłoneczne, które kupiłam w Londynie, by zasłonić podbite oko. Szłam ulicami Buenos Aires. Na początku chciałam iść do Leona, ale nie mogę. Co ja mu powiem? "Cześć, Diego od kilku lat mnie katuje, a teraz dowiedział się, że go zdradziłam."?
Poszłam do Fran.

*Francesca*
Usłyszałam dzwonek do drzwi. Gdy je otworzyłam ujrzałam zapłakaną Violettę.
- Co się stało? - zapytałam, a w odpowiedzi moja przyjaciółka zdjęła okulary przeciwsłoneczne.

***

Udało mi się coś nabazgrać, ale na komórce więc rozdział nie jest idealny.
Jak widzicie koniec Dieletty. Teraz postaram się połączyć Vilu i Leona.
Mały szantaż:

10 komentarzy=23 rozdział