Rozdział 14 Część 2: Czym zawdzięczam twoją wczorajszą wizytę?

Francesca

Niedważna długoNaty i Max'iego. Ja i Leon jesteśmy ich świadkami razem z Natalią idziemy do niego uświadomić mu, że jeśli na przykład spóźni się na uroczystość to go zamordujemy. Wszyscy dobrze wiemy, że mimo iż jest z Larą to nadal kocha Violettę. Ponieważ Leon to Leon i pewnie jeszcze nie ma go w pracy dzwonię do niego by mu powiedzieć, że jesteśmy u niego w biurze. 

L.: Halo, Fran? Co jest?

F.: Gdzie jesteś?

L.: Jadę do pracy, a co?

F.: Pośpiesz się, bo ja i Naty jesteśmy u ciebie w biurze.

L.: Dobra, zaraz będę. Idźcie do mojego gabinetu i poczekajcie tam na mnie.

F.: Ok.

- I co jest w biurze? - spytała Natalia

- Nie, ale już jedzie.  Kazał nam poczekać w jego gabinecie.  - powiedziałam po czym ruszyłyśmy w wyznaczone wcześniej miejsce.To co ujrzałam kompletnie mnie zdziwiło.  Violetta stała w jego gabinecie i oglądała zdjęcie jego i Lary.

- Czcześć. - wydusiłam z siebie

- Hhej. - odpowiedziała równie zaskoczona

- Co robisz w Buenos Aires? - zapytała Naty

- Przyjechałam, żeby poprowadzić firmę ojca.

- Chciałaś powiedzieć nową firmę naszych rodziców.  - do gabinetu wparował Leon

- To tylko nie miła niespodzianka.  - odpowiedziała

- Dla mnie jest bardzo miła. - stwierdził Verdas podchodząc do nas i całując nas w policzek na przywitanie. - No nie bądź taka wiem, że też chcesz. - zwrócił się do Violi

- Jedyne czego chcę, to to, żebyś się nie spóźniał. - odpowiedziała

- Przykro mi, ale obawiam się, że tak będzie często. - wtrąciła się Naty - Violetto, przyszłabyś na ślub mój i Max'iego? - zapytała

- Jasne. Jeśli to nie będzie żaden problem dla ciebie lub Maxiego to z chęcią przyjdę.

- Nie co ty. To żaden problem.  Będzie nam bardzo miło jeśli przyjdziesz. W końcu nasza paczka znowu będzie razem. Jeśli chcesz to możesz wziąć ze sobą osobę towarzyszącą. 

- Dziękuję. 

- To co to za ważna sprawa?- dał o sobie znać Leon

 - Przyszłyśmy cię ostrzec, że jeśli nawalisz, albo np. spóźnisz się na uroczystość to cię zakopiemy na cmentarzu.  - wytłumaczyłam mu

- Nie jestem, aż tak nieodpowiedzialny, żeby spóźnić się na ślub najlepszego kumpla. - powiedział

- Ty jesteś zdolny spóźnić się na własny ślub. - stwierdziła Natalia

- Jeszcze na mój ślub za szybko.

- A jak wam się układa? - zapytałam nie chcąc robić na złość Violetcie, ale sprawdzić czy nadal czuje coś do Verdasa

- Dobrze. Z resztą Violetta po wczorajszej wizycie w moim domu może potwierdzić. - oznajmił, a ja z Naty spojrzałyśmy na Violettę, która właśnie krztusiła się wodą

- Nie wnikam. - powiedziałam, po czym pożegnałyśmy się i wyszłyśmy na kawę.

Violetta
- Czym zawdzięczam twoją wczorajszą wizytę? - zapytał Leon po wyjściu Fran i Naty

- Aaa to takie ważne? - spytałam zdezorientowana

- Co? Już się stęskniłaś? Niech zgadnę przyszłaś do mnie, bo tęskniłaś, a ten twój fagas cię śledził?

- Wiesz co? Strasznie się zmieniłeś. W ogóle nie można z tobą poważnie porozmawiać. - mówiłam, a on patrzył na mnie z tym swoim głupim uśmieszkiem - Po pierwsze w życiu tak bardzo za tobą nie tęskniłam jak wczoraj. Po drugie to Diego chciał z tobą rozmawiać, a ja go śledziłam, po czym zatrzymałam. - skończyłam mówić, a Leon stanął tak blisko mnie, że dzieliły nas milimetry

***

A jednak udało mi się jeszcze dziś  napisać tą drugą część. Za wszelkie błędy przepraszam, ale pisze na komórcę. Mam nadzieję, że się wam podoba.