Może pora to zakończyć...

          Teraz pewnie zastanawiacie się, co zakończyć... Spokojnie, nie chodzi mi o bloga. Póki co nie mam takiego zamiaru. Osiągnęłam dzięki temu blogowi wiele (przynajmniej tak mi się wydaje). Między innymi 100 tysięcy wyświetleń. 11.04 ten blog obchodzi pół roku i skoro tyle już wytrwałam, to dlaczego mam się poddawać? Moim zdaniem nie warto.
           Poza tym żałowałabym tego bardzo długo... Nie miałabym w co włożyć ręce i straciłabym pół roku życia po to, żeby się po prostu poddać...

         Teraz pewnie nie wiecie, o co chodzi i zastanawiacie się "Po co ta idiotka pisze ten post?!". Już wyjaśniam.
 
          Już od środy próbuję napisać rozdział, i co? Wychodzi coś, co wstydzę się komukolwiek pokazać. Nie jest to nawet połowa długiego rozdziału. W dodatku są tam same dialogi i to bezsensowne.
          Dostałam od Was ponad 50 komentarzy i dlatego jeszcze bardziej nie chcę dodawać tego kaznodziejstwa.
          Ci którzy mnie znają, wiedzą co sądzę o swoim pisaniu. Wy z resztą też możecie się domyślić... Uważam, że nie potrafię pisać, moje opowiadanie jest beznadziejne itp. Ale tym razem to już jest totalna porażka.

           Co zakończyć? Pierwsze opowiadanie...

          Decyzja należy do Was. Nie mogę pisać tego opowiadania, bo nie potrafię. Rozdziały piszę po kilka dni, a i tak są krótkie i nudne. Nie mogę tak dalej. Domyślam się, że za każdym razem myślicie "Może teraz będzie już lepiej", a ja Was po raz kolejny zawodzę. Nie chcę tak...

           Mam pomysł na nowe opowiadanie. Będzie zupełnie inne (myślę, że ciekawsze). Wasza decyzja, czy chcecie się o tym przekonać.
            Mogę Wam jedynie zdradzić, że Vilu będzie "niegrzeczną dziewczynką", a jej mama będzie żyć.

           Reasumując:
           Albo dalej piszę to, męczę się, a wychodzi... To co wychodzi.
           Lub rozpoczynam nowe opowiadanie.

          Piszcie w komentarzach, co chcecie :)